Mijn tuintje..

Eigenlijk waren we van plan om de fietsen op de auto te zetten en 'ergens in Nederland' de natuur in te trekken om wat kilometers af te leggen. Het is er niet van gekomen.

Mijn hubbie, een man die zo uit Ierland geboren had kunnen zijn... licht rood haar, super blanke en dunne huid, welke erg snel verbrandt. Tel daarbij op dat het meest Noordelijke topje vergane glorie is van een flinke bos krullend haar. Dan begrijp je waarschijnlijk dat fietsen in deze hitte vragen om problemen betekent. Zijn kalend hoofd is in de loop der tijd al aardig gebruind, in vergelijking met de rest van zijn lichaam, maar het blijft een risico om lang in de zon te zijn.

Maar niet getreurd, want ik heb de smaak te pakken van het opknappen van ons tuintje. Ons tuintje is niet groot, maar iedere keer weer als de bloembakken gevuld zijn en het onkruid weggehaald is, de tuinkruiden weer aangevuld zijn en de tuinstoelen weer buiten staan, dan haal ik diep adem en beland ik in een zen-sfeer!

Tuinkruiden

Hoewel we het niet breed hebben en ik totaal geen gevoel heb voor home-architecture, ben ik ieder jaar weer happy met het resultaat. OK- ik droom van een mooie nieuwe tuinset en ik zou meer fruitbomen willen hebben en misschien een plek om zelf een beetje groenten te kweken, maar dit jaar voelt het gewoon goed. Tevreden met wat ik heb.

In de ochtend hebben we weer een deel van de tuin onderhanden genomen en op het heetst van de dag kwam World's Best Chefkok uit Spijkenisse en zijn echtgenote ons met een bezoekje verrassen. Lekker uitblazen... weliswaar met een broek en shirt met vlekken aan en handen die niet schoon te krijgen zijn. Nagels die gescheurd zijn en rouwrandjes die zullen moeten slijten...


Dat de tuin weer gezellig is geworden, blijkt ook wel uit het feit dat onze poezen niet weg te slaan zijn. Ook zij claimen hun plaatsje om lekker te kunnen relaxen.

Om een voorbeeld aan te nemen....