zaterdag 28 april 2012

World's Best Chefkok


Hij heeft er om gevraagd. Ja, letterlijk. ‘Waarom schrijf je niet een keer over mij? Dat is andere koek dan het larie-verhaal over winnendevrouwen’. Ik heb er over nagedacht en zo moeilijk lijkt het me niet om te schrijven over ‘World’s Best Chef-kok’ uit een West-Nederlands dorpje. Een titel die hij zichzelf heeft gegeven.

Koken vindt hij leuk, anders doet hij niet, zo is hij van mening. Zoals zoveel andere dingen in zijn leven. Deze kreet horen we regelmatig, vooral als hij iets niet leuk vind. Want, zo vind hij, een man moet zijn poot stijf houden, anders is hij maar een watje. Zo mag een man ook niet huilen en het uiten van gevoelens, dat gaat over het algemeen gepaard met humor, waardoor je haast vergeet dat er emoties onder verstopt liggen. Echter, let je goed op, dan vertellen diezelfde verstopte emoties dat mijnheer maar een klein hartje heeft en slechts een verlangen kent en dat is het gelukkig maken van zijn vrouw.

World’s best chefkok en ik kennen elkaar al geruime tijd. En zoals de Duitsers het zo mooi zeggen: ‘Wass sich liebt, neckt sich’… zo gaat dat ook tussen ons. Er gaat geen dag voorbij of mijnheer neemt mij in de tang of krijgt mij op de hoogste kast van het huis en zie daar maar eens af te komen. Als ik zing, dan vergelijkt hij me met een krolse kat; ben ik lief tegen mijn hubbie dan krijg ik de naam ‘slijmbal’. Ik ben echter ook niet op mijn mondje gevallen en trek van leer als het te gort wordt. Het is geen uitzondering op de regel als ik hem de mond snoer en spraakloos achter laat. ‘Te bijdehand’, gromt hij dan.

Maar eerlijk is eerlijk – de reden dat ik aandacht aan hem besteed heeft alles te maken dat hij van de avondmaal weer een feest heeft weten te maken. Simpele ingrediënten, maar ik heb mijn vingers er bij afgelikt. Of het nu gaat om gebakken aardappeltjes of tagliatella. Mogelijk zit er altijd wel wat van Knorr/Maggi in, maar het merendeel verzint hij zelf. Het meest van al, en dat is een ding wat zeker is,  proef je de liefde waarmee het eten is klaargemaakt. En dat drukte een stempel op een zonnig vakantiedaagje in Roscheid, Duitsland.

Geen opmerkingen: