Drie maaltijden per dag zijn voldoende om het lichaam te voeden. Zo probeer ik ook iedere dag mijn geest te voeden door in de Schriften te lezen of om toespraken van kerkleiders te lezen in het blad 'Liahona'. Mijn geest hongert er naar. Soms ben ik net een spons, die maar niet genoeg krijgt van al het moois dat te vinden is in de Bijbel, het Boek van Mormon, de Leer en Verbonden en de Parel van Grote Waarde. Echter, er zijn ook dagen dat het lijkt alsof ik een 'geestelijk dieet' volg. Niet omdat ik er bewust voor kies, maar doordat omstandigheden mij afleiden van wat ik eigenlijk graag wil. Zulke dagen wijken af van mijn normale doen. Net als met lichamelijke voeding functioneer ik beter als mijn geest, bij voorkeur, 's ochtends gevoed is.
Het voorgerecht
Vandaag was het bijzonder. Vandaag leek het wel een 'geestelijk kerstdiner'. Vanochtend bezocht ik de kerk en mijn voorgerecht bestond uit schitterende toespraken over keuzevrijheid en perfectionisme. Vaste prik dat ik tijdens deze toespraken altijd wel even wat zelfreflectie toepas en evalueer hoe mijn leven er nu eigenlijk voor staat. Welke wolf voed ik eigenlijk en welke gevolgen ken ik door de gemaakte keuzen? Vooral de toespraak over perfectionisme was een eye-opener, maar daarover een andere keer...
Soep
Tijdens de zondagsschool viel ik in voor een lieve vriendin. Zij geeft les aan 12-jarigen. Het was dus aan mij om een goede les voor te bereiden. Deeltjes van wat ik weet, deels van wat ik opgezocht heb en deels uit een lesboek... allemaal ingredienten, waarvan ik een 'soepje' kon maken dat makkelijk te verteren was. Ik heb les gegeven over het onderwerp Ópenbaringen ontvangen'. Een les waar ik, achteraf gezien, altijd zelf meer van leer dan mijn student(en).
Het hoofdgerecht
Het hoofdgerecht ontvang ik altijd tijdens de ZHV (vrouwenvereniging). Ik word enorm opgebouwd door de gesprekken die wij, vrouwen, voeren met elkaar.
Het toetje
Dat ik vol was van al dat geestelijk 'voer' werd duidelijk toen ik, nadat ik thuis kwam, samen met hubbie (= husband, echtgenoot) een lang gesprek voerde over alles wat ons bezig hield. Dit gesprek voelde als toetje na een verrukkelijke maaltijd.
Maar blijkbaar was ik nog niet voldaan. Ik wilde meer! Het toefje slagroom op mijn toetje.....In het zonnetje (achter glas weliswaar) heb ik toespraak, na toespraak gelezen in de 'conferentie-Liahona'.
Ik loop wat achter. Normaal gesproken heb ik de halfjaarlijkse conferentie-Liahona in deze tijd van het jaar allang uit en kijk uit naar de nieuwe conferentie-Liahona. In de afgelopen maanden is dit blad echter blijven liggen en had ik nog was in te halen.
Tot slot
Het einde van de dag nadert.... ik voel me vol, overvol zelfs. Mijn hoofd geeft aan dat het voor vandaag genoeg is geweest. Er kan echt niets meer bij. Nou vooruit dan, een kopje thee en misschien nog een 'geestelijk bonbonnetje'... Yummie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten