donderdag 26 april 2012

Altijd maar praten..



In het boek ‘Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus’, legt de schrijver John Gray uit dat als mannen problemen hebben, zij zich in hun grot terug trekken. Niets meer zeggen, geen aandacht hebben voor andere zaken en pas weer uit hun hol komen, als ze een oplossing voor hun probleem bedacht hebben of als het probleem opgelost is. Vrouwen zijn anders, volgens John Gray. Vrouwen zoeken een andere vrouw op, met wie ze denken een vertrouwensrelatie te hebben en met haar zal zij blijven praten over van alles en nog wat. Een oplossing hoeft niet perse aangedragen te worden. Het gaat niet om de oplossing, het gaat om het praten….  Vrouwen moeten altijd praten.

Het is echt zo… als hubbie’s hoofd gevuld is met een probleem, dan wordt hij stiller. Als ik hem vraag of hem iets scheelt, krijg ik steevast een ontkennend antwoord – als ik al een antwoord krijg. Als intuïtieve vrouw ben ik overtuigd dat er iets mis is, want dat voel ik, dat merk ik aan zijn reacties. Hij raakt geïrriteerd als ik door blijf vragen; dat moet ik dus zeker niet doen. Het is maar net dat ik ervan overtuigd ben dat je je probleem kunt oplossen door er over te praten. Maar nee, hubbie kruipt het liefst achter de TV (ofwel in zijn grot). Afstandsbediening in zijn rechterhand en zijn linkerhand gevouwen onder zijn kin. En pas een week of wat later hoor ik terloops wat hem al die weken heeft bezig gehouden en stel ik hem de vraag: ‘Waarom heb je dit niet eerder met mij gedeeld?’

Is mijn hoofd gevuld met een probleem, dan gebeuren er twee dingen. Of manlief zegt helemaal niets en geeft mij de gelegenheid om naar mijn grot, mijn hol te vertrekken. Wat ik helemaal niet wil!! En mocht ik een gesprek met hem aangaan over wat mij dwars zit, dan heeft hij onmiddellijk de neiging om pasklare oplossingen aan te reiken voor mijn probleem. Wat ik ook niet wil!! Al wat ik wil is dat hij naar mij luistert en praat…  Maar ja, praten is niet echt zijn ding.

Vandaag werd dit weer eens te meer duidelijk. Al lopende met een vriendin, inmiddels een vertrouwenspersoon, komen automatisch zaken aan bod die zich afspelen in mijn en in haar hoofd. Er gebeuren twee dingen… of we luisteren… of we praten… We praten soms voor uren en zonder een pasklare oplossing voor ons eventuele probleem voelen we ons gehoord en tevreden als het gesprek beëindigd wordt. Het geeft lucht, dat praten…

Inmiddels ben ik wat wijzer geworden.. als hubbie een probleem heeft, wat ik intuïtief aanvoel, dan reik ik hem de afstandsbediening aan en zet wat lekkers bij hem neer (dat doet het altijd goed!) en laat hem in zijn eigen grot even bijkomen. En als hij na twee weken verteld wat hem dwars zat en hoe hij zijn zaakjes op orde heeft gebracht, dan knik ik maar eens even en vertel hem dat ik twee weken lang met mijn vriendin gesproken heb over het feit dat hij niet praatte. En al pratende met mijn vriendin kon ik, vrouw van Venus, waken bij zijn grot in alle stilte, totdat hij, man van Mars, weer de behoefte voelde om met mij te spreken.


Geen opmerkingen: