Ze zeggen wel eens: 'Je krijgt wat je verdient'. Een uitspraak waar ik wel achter kon staan, maar wat in de laatste paar weken voor mij vraagtekens oproept. Ieder weekend dat wij erop uit trekken, is regenachtig of koud. Van andere jaren meende ik me te kunnen herinneren dat ik al met blote benen fietste of liep, maar dit jaar vind ik het toch echt te koud! Conclusie? Waarschijnlijk verdien ik het dit jaar niet!
Vandaag, zondag, zagen we de eerste zonnestraaltjes. De hemel was weliswaar bedekt met wolken, maar de zon vocht om er door heen te komen. Op de momenten dat dit haar lukte, voelde het heerlijk warm en ongelogen waar, door die paar zonnestralen van vandaag is mijn neus lichtelijk rood gekleurd!
Door die paar zonnestraaltjes werd het voor ons mogelijk gemaakt om de dag buiten door te brengen. Ons vakantiehuis ligt in een plaatsje waar je amper herrie hoort (als de buurman het gras tenminste niet maait). De vogels fluiten en het enige dat je verder hoort is het ruisen van de wind in de bomen. Soms hoor je stemmen van wandelaars, ergens in de verte. De ideale plek om bij te komen. De ideale plek om je als schrijver af te zonderen om je roman af te kunnen schrijven. Zou willen dat ik zo'n plekje in het druk bezette Nederland zou kunnen vinden.
Zondag, rustdag - dat heb ik vandaag letterlijk genomen. Wat wandelen, wat lezen en door de stilte (ook in ons huis - ja, wij dames praten niet achter elkaar door!) zelfs een keer in slaap gevallen. Ik kan wel zeggen dat mijn accu is opgeladen en dat ik echt heb genoten vandaag... en dat is, denk ik, wat ik wel verdiende! Ja toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten