Wat een dag... ik vraag me af wie er vandaag het kind was... mijn kleindochter of ik!
Toen Lisa vanochtend om 07.00 uur aankwam, wilde ze eigenlijk niet meer slapen. De reden waarom, rook ik toen ik haar kamertje binnen trad. Een bouwvakker (excuus voor de term) was er niets bij. Ik zou in die lucht ook niet kunnen slapen...
Op mijn tweepersoonsbed heb ik haar verschoond en maakte ik meteen gebruik van de gelegenheid om met haar te kroelen, te babbelen en te spelen. Blijkbaar was ze met haar schone luier weer helemaal tevreden, want het duurde niet lang of ik zag haar handjes langs haar oogjes gaan. Ze viel prompt in slaap... en terwijl ik toekeek hoe zo'n klein meisje, mijn klein prinsesje, lag te dromen, verzeilde ik zelf ook in dromenland en werden we pas rond 9.30 uur wakker!! Heel ons ritme naar de maan... Deze dag kon wel eens heel interessant worden.
Op zo'n dag dat ik oppas-oma mag zijn, vergeet ik mijn kalender, mijn to-do-lijst. Het heeft geen zin om je eigen agenda te leven, want zo klein als ze is, zij dirigeert het huishouden in die 8 of 9 uur dat ze aanwezig is. Ze weet perfect hoe ze oma om haar kleine (wijs-)vinger kan draaien. En ook opa heeft ze helemaal in de ban.
Om 9.30 uur begonnen we met een fruithapje. Terwijl ik in de keuken, verschillende stukjes fruit stond te mengen, maakte Lisa er een spelletje van om al haar speelgoed op de grond te gooien en hard naar mij te gillen. Zodra ik me omdraaide, begon ze hard te lachen...
Na het fruithapje was het tijd voor de box, maar de wereld aldaar wordt te klein voor haar. De spijlen belemmeren haar bij het omdraaien, dus bedacht ik dat we samen op een kleed op de vloer konden spelen.
Als ik de bal naar haar toe rolde, rolde zij de bal, al dan niet bewust naar mij terug.
De aandacht voor spelletjes is echter maar kort. Moe en voldaan zijn we op de bank gaan zitten, waar we samen een Whatsupp-te (nieuw werkwoord) met opa. Ik vrees dat Lisa's eerste woordje geen mama of papa zal zijn, maar waarschijnlijk Aj-foon... Ze is dol op mijn toestel. Toch koos ik voor een ouderwets voorleesboekje, om samen even te relaxen op de bank:
Het is ons plekje, daar op die bank. Paardje rijden, zingen, lezen, en 's middags de fles... echt genieten!
Voordat ik het wist was het 12.00 uur en weer zag ik Lisa door haar oogjes wrijven. Het leek me verstandig om toch nog even wat te eten, want soms slaapt madameke tot wel 14.00 uur.
Lisa nam het vorkje met een stukje brood zo van mij over. De weg naar de mond wist ze perfect te vinden. Haar coordinatie is meer dan goed. Halverwege echter, toen haar maag al bijna gevuld was, wilde Lisa eigenlijk wel even voelen aan het brood en toen ik haar handje tegenhield, werd ze boos en gooide vorkje met brood, tot twee keer toe gewoon weg. Pas toen ik haar toestond om aan het brood te voelen, at ze netjes haar brokje brood op. Ze weet wel wat ze wil, ons dametje.
Na haar middagslaapje is het regenen eindelijk gestaakt en na de fles van 15.00 uur gaan we samen naar buiten. In mijn omgeving is een kleine kinderboerderij. Het was Lisa's eerste keer en ze keek haar ogen uit.
We hadden eigenlijk tijd tekort, want papa belde om 16.00 uur dat hij al gearriveerd was en dat hij Lisa graag weer mee naar huis nam. Lisa's wandelwagen veranderde in een Ferrari. Met stevige stappen waren we zo weer thuis en kon papa zijn kleine prinses in zijn armen nemen.
Ik zal Lisa nu een aantal weekjes moeten missen. Ze groeit momenteel zo hard en er gebeurt zoveel... ik wil die tijd eigenlijk niet aan mij voorbij laten gaan. Dus ik denk dat oma tussendoor toch maar eens even gaat kijken naar de kleine meid, voordat de eenkennigheid toeslaat en ze niet meer weet wie opa en oma zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten