Ik weet, het had allemaal veel erger gekund, maar toch.... Het zijn van die dagen dat je niet echt met de stroom mee kunt zwemmen; de stroom is erg 'bumpy' en soms houd je er wat 'blauwe plekken' aan over. Zo'n dat was het vandaag. Het begon heel kalm...
net een bergstroompje....
Ik was in het bezit van goed gepland to-do-lijstje. Ik had zelfs rekening gehouden met eventuele hindernissen en plaspauzes. Om 06.00 uur uit bed, mijn rugoefeningen gedaan en daarna samen met hubby ontbeten, waarna ik direct aan de slag ging. De grote, vervelende klussen eerst en toen de rest... zo had ik het bedacht. Tot zeker 08.00 uur liep het gesmeerd, tot ik om 8.05 uur de wasmand optilde en ik spontaan door mijn rug ging.
De eerste rotsblok...
Het hardlopen, waar ik vandaag weer mee wilde beginnen, kon ik op mijn buik schrijven. En zo ook de zwaardere klussen voor vandaag. Ik begon aan de administratie, een deel wat mijn onverdeelde aandacht nodig had en prompt word ik gebeld. Afleiding alom... In mijn linkse ooghoek zie ik mijn, nog-steeds-niet-slinkende-lijst liggen. Ik word een beetje onrustig.
Ik bevind me in een draaikolk....
's Middags had ik verschillende afspraken. De laatste afspraak was met een zuster uit onze kerk. Ik kende haar adres niet uit mijn hoofd en zocht naar mijn telefoon om het adres op te zoeken...... Geen telefoon! ... oops, water in mijn mond door die onverwachte golfslag... Wat nu?
Kom ik uiteindelijk, na een poos zoeken, toch aan bij mijn afspraak - blijkt dat zij mij twee keer gebeld heeft om onze afspraak af te zeggen, omdat haar kind ziek was. Boodschap niet ontvangen! Enfin, nu ik er toch eenmaal was, kon ik wel een boodschapje voor haar doen, zodat zij bij haar zieke kind kon blijven.Ik rij naar de dichtstbijzijnde apotheek. Ik ben echter niet zo bekend in het dorpje en verdwaal in de wijk... HELP! Ik ga koppie onder!
Als ik de apotheek gevonden heb, laat men mij een half uur wachten (letterlijk) op het recept, omdat de assistente het briefje van de dokter niet kan lezen, om vervolgens geen idee m.b.t. de sterkte van het medicijn te hebben en daarna blijkbaar nog een fout maakt, waardoor het middel opnieuw moest worden samengesteld.
Ik steven af op een waterval... blijf rustig, blijf rustig!!
Als ik eind middag thuis kom, blijkt dat ik mijn eigen boodschappen vergeten ben
Ik lig hijgend aan de kant...!
En als ik dan eindelijk achter het fornuis sta en ik een beetje suiker bij de asperges wil doen, vliegt de hele zak suiker door de keuken, om vervolgens uit te glijden over de kleine korrels suikers.
Bij het afgieten van het kokende water, valt de pan uit mijn handen. Gelukkig rechtstreeks in de wasbak en loopt het kokende water meteen weg..
Ik word er wat rillerig van...
Mijn reddende engel (hubby) stapt de keuken binnen, gepantserd met een stofzuiger. Zorgt dat alle pannen weer recht staan en met een empatische blik in zijn ogen, geeft hij mij weer ruimte als hij zegt: 'Je hebt van die dagen...!'
A bad hair day... echt zo'n dag waarvan je achteraf zegt: 'Ik had beter in bed kunnen blijven, vandaag'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten