Het gevoel dat alles mag en niets moet?
Wat later opstaan in de ochtend?
Een uitgebreid ontbijtje, met of zonder krant?
Een boodschappenlijstje maken en dat wat slenteren over de markt?
Thuis komen en na het opruimen van de boodschappen met een boek op de bank?
Het weer is er wel naar... was het zonniger geweest, dan was ik beslist buiten te vinden. Maar nu, met al die nattigheid, trek ik me graag terug in een andere wereld. De fantasie-wereld van de schrijver.
Lang geleden, trouwens, dat ik het Zaterdag-gevoel had. Verstandelijk weet ik altijd wel dat alles mag en niets moet, maar de emotie, het gevoel erachter, het ook ook echt voelen... dat is iets wat voor mij, als vrouw, niet altijd vanzelfsprekend is. Het gebeurt mij maar zelden dat ik ook werkelijk 'mag'... dat lanterfanten, dat niks doen.... Aangezien ik vaak het gevoel heb dat ik tijd 'verkwist' als ik toe geef aan activiteiten 'zonder waarde'. En dat, terwijl juist dat Zaterdag-gevoel zo goed voor je kan zijn!
Vandaag was zo'n dag. Het mocht vandaag even. En terwijl ik probeerde te lezen, dwaalden mijn gedachten af.
Het is vandaag 5 mei en naar aanleiding van een boek dat ik in mijn korte vakantie heb gelezen, dacht ik na over vrijheid. Voelde me dankbaar voor het feit dat we in een vrij land leven en dat vrijheid hier in Nederland een kostbaar goed is;
Bedacht dat ik, als vrouw, vrijheid ken in mijn doen en laten, mezelf mag en kan ontplooien, in tegenstelling tot vrouwen in andere werelddelen, die nog onderdrukt worden en niet zo maar alles kunnen doen wat ze graag zouden willen;
Het feit dat we, in hoge mate, onszelf mogen uiten. De vrijheid hebben om te spreken en te schrijven. (Al kleven daar ook negatieve gevolgen aan vast);
Mijn gedachten gingen uit naar al die mannen en vrouwen die opgesloten zijn, mogelijk vanwege gegronde redenen, achter tralies en zware deuren. Al zegt men, dat men het zo slecht nog niet heeft, hier in Nederlandse gevangenissen, wie opgesloten wordt, mist wel die vrijheid.
Het niet beperkt worden, het vrij kunnen zijn.. ik zuchtte opgelucht bij al deze gedachten. Opgelucht omdat ik me vrij voel van al die beperkingen. Onze voorouders hebben er voor gevochten, op allerlei fronten. En daar sta ik graag bij stil.
Ik moet nu alleen nog leren dat vrijheid en dat Zaterdag-gevoel hand in hand gaan. Oppassen dat ik met mijn perfectionistische aard, mezelf niet te veel beperk en mijn eigen vrijheid niet aan banden leg, omdat mijn ego vindt dat het 'moet'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten