Pfff... wat een hitte ineens! Het is ook net 'Jantje lacht, Jantje huilt'. De ene dag valt de regen met bakken uit de hemel om vervolgens een temperatuur van bijna 28 graden te kennen. Het is altijd wennen in Nederland.
Wat dan weer opvalt is dat het nooit goed is. Mensen klagen steen en been; of over de regen, of over de benauwende hitte. Welk weertype we ook kennen, het is altijd een reden om te klagen.
Behalve voor de optimist... bij regen kijkt hij rond en vind het goed voor de groene natuur, voor alle bomen, struiken en plantjes en bij mooi weer trekt hij zijn jasje uit en gaat probleemloos in een iets lagere versnelling. Dat is wat ik probeer te doen. Niet klagen, maar steeds bewust zijn van 'Het is wat het is! Zolang ik zaken niet zelf kan veranderen, dan betekent het te leven met wat je gekregen hebt.
Met deze instelling begon ik de dag vandaag. Ik ben druk geweest in mijn huis (de lentekriebels bij schitterend weer - zie mijn vorige blog) en heb genoten van de spelende kinderen buiten, stemmen van de buren, mijn tuintje - alles begint te groeien en te bloeien en uiteindelijk ook even van de zonnestralen buiten, die mijn lijf zo goed doen.
Ik viel zelfs, tussen de middag, in slaap in de tuin (in de schaduw). In de lente blijk ik altijd wat meer slaap nodig te hebben dan in de winter. Na een week of vier trekt dat weer bij, dus ik laat het gewoon gebeuren. Even goed zorgen voor mijn lichaam (en geest).
's Avonds hadden we een afspraak met hubbie's broer en zijn vrouw. Politiek was voornamelijk het thema van onze gesprekken. En ook hier was er reden om te klagen. Hoe het financieel zoveel moeilijker is geworden voor Jantje Modaal en dat voornamelijk de zwakkeren in de samenleving de dupe zijn geworden. Jantje heeft geruime poos kunnen lachen, met al de voordelen die Jantje gegund waren, maar op dit moment huilt Jantje tranen met tuiten.
En ik mag dan wel die optimist zijn, zoals boven beschreven en de neiging hebben om niet te klagen en te beseffen dat 'Het is wat het is'. In dit geval ligt het anders. In dit geval kan ik mee beslissen dat dingen anders moeten. In dit geval hoef ik niet te leven met de dingen zoals ze nu zijn. Ik heb gelukkig het recht om mee te beslissen... ware het niet dat heel politiek Den Haag er zo'n rommeltje van maakt. Weinig tot geen partij heeft mijn vertrouwen weten te winnen. En de partij waarop ik de laatste keer mijn stem uitbracht, heeft mij dusdanig teleurgesteld, dat een nieuwe kans er, wat mij betreft, niet in zit.
Stemmen zal ik. Mijn stem zal niet verloren gaan, maar ik heb nog nooit zo wankel gestaan met betrekking tot mijn keuze als deze keer. Wat dat aangaat, staat het huilen me nader dan het lachen.....
Afzender: Jantje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten