Omdat mijn rug weer eens vast zat, ging ik deze week naar de therapeut. Stram en strak stap ik mijn bed uit. Ik heb pijn bij het optillen van mijn benen.
Zij gooit haar benen, met het grootste gemak in de lucht en stopt daarna haar tenen in de mond.
Afgelopen week stapte ik op de weegschaal en ik was blij dat ik weer een paar onsjes kwijt was. Het is niet veel, maar elk onsje telt.
Zij groeit gestaag en men is trots omdat ze elke week wat onsjes aan komt.
Ik zal deze week een afspraak maken bij de tandarts, want er is weer een stukje afgebroken van mijn voortand. Ook mijn kiezen brokkelen langzaam maar zeker af.
Zij lachte vandaag breed en vol trots wees haar vader op haar eerste tandje.
Ik keek vanochtend in de spiegel. Niet alleen het voorste deel van mijn haar is wit, de achterkant veranderd ook langzaam van grijs naar wit.
Zij verandert.... haar witte donshaartjes verdwijnen en haar haartjes worden lang en donkerder.
En tegenwoordig moet ik oppassen dat ik niet plas als ik hard lach of nies. Ik vrees voor een Tena-lady!
Zij plast schaamteloos in haar Pamper
En zo dansen wij samen, mijn kleinkind en ik, door het leven....
1 opmerking:
Hahaha! Je bent zo ontzettend grappig. Ik moet elke keer weer om je lachen!
Een reactie posten