Mijn discipline-spier

Het lijkt alsof half Nederland in de ban is van het Nederlandse voetbalteam. In menig conversatie heb ik het woord discipline horen vallen. Een club kan pas goed presteren als de leden over een dosis zelf- en/of groepsdiscipline beschikken. Of het team nu heeft verloren vanwege gebrek aan discipline of niet; die discussie laat ik in het midden.

Door omstandigheden kon mijn sportmaatje niet met mij gaan zwemmen. Even was ik geneigd om ook thuis te blijven. Mijn prioriteiten verleggen... daar ben ik een kei in. Flexibel noemen ze dat... uhuh! In werkelijkheid betekent het niet willen stappen uit je comfortzone.. Alleen gaan zwemmen vind ik niet echt leuk!

Die ochtend had ik met mijn 'coach' gesproken over zelfdiscipline. Als vanzelf vroeg ik mezelf af hoe het gesteld was met mijn discipline als ik nu weer mijn sportuurtje aan mij voorbij zou laten gaan, puur omdat ik de drempel, die ik over moet, om alleen te gaan zwemmen zo hoog vind. Ik besloot om toch te gaan! En achteraf moet ik bekennen dat ik nog nooit zo relax-ed gezwommen heb. Ik had het bad praktisch voor mij alleen.... 

Het woord (zelf-)discipline bleef rondspoken in mijn hoofd. Een stukje zelfreflectie maakte duidelijk dat ik veel meer excuses heb dan bereikte doelen. Of het gaat om gezonde voeding, studie, huishouding, sporten of relaties.. Ik heb excuses, ja, zelfs overtuigingen, die mijn zelfdiscipline ondermijnen. 

De eerste stap is inmiddels genomen. Bewustwording van het feit dat ik overal excuses voor verzin. Bewustwording dat het met mijn zelfdiscipline niet goed gesteld is. En vandaag heb ik bewust voor die zelfdiscipline gekozen door toch te gaan zwemmen, ondanks dat ik het niet leuk vond om alleen te gaan. 

De eerste work-out voor mijn discipline-spier. Iedere dag een beetje, dan wordt ie vanzelf sterk!