Het was om circa 9.00 uur druk op de weg. Meestal kan ik op dit tijdstip, richting Zuiden goed doorrijden. Vandaag leek het alsof iedereen haast had en dat we met z'n allen tegelijk op de A16 terecht gekomen waren. Ik was gelukkig op tijd vertrokken en kwam op tijd aan in Waalwijk, waar ik een toelatingsexamen gemaakt heb.
Het waren pittige vragen, waar ik me echt volledig op moest concentreren, maar ik had er alle vertrouwen in dat ik het examen wel gehaald had.
Na het examen maakte ik haast om naar huis te rijden, want hubbie had een afspraak bij de kaakchirurg en hij vond het fijn als ik met hem mee reed. In de kliniek werd mij gevraagd aanwezig te zijn bij het gebeuren, maar daar heb ik toch maar vanaf gezien. Bloed is nog steeds iets waar ik niet relaxed naar kan kijken. En spuiten al helemaal niet!!
Stoer glimlachend kwam hubbie de steriele ruimte uit. Ik wist niet of ik moest lachen om hem, of dat ik medelijden moest hebben. Bemoedigend heb ik hem toe gelachen..... De arme schat!
Eenmaal thuis werd ik gebeld door Psychodidact. Mijn test was positief beoordeeld met een 8,6. Dit betekent dat ik definitief met de opleiding in augustus kan beginnen. Ik had zo een vreugdedansje kunnen maken en trots stootte ik hubbie aan. 'Een 8,6, lieverd, wie had dat gedacht?'. Hubbie mompelde, met zijn mond nog vol met een tampon, iets terug. Het klonk lief, maar ik verstond er niks van. Maar zijn vermeende smile zei alles.... Althans hij dacht dat hij lachte, maar hij lachte als een boer....
met kiespijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten