Impulsiiteit... ja, dat woord ken ik wel. Een werkwoord dat doorspekt is in mijn levenswandel. Het heeft mij regelmatig in de problemen gebracht en aan de andere kant cultiveerde het ook mijn creativiteit, mijn talenten en waren de eindresultaten goed, misschien zelfs wel prachtig.
Toen ik vanochtend opstond had ik grootse plannen. Er moesten nog boodschappen gedaan worden. Uiteraard lag er weer was op mij te wachten (ja, alweer!) en zo had ik weer een enorme to-do-lijst, waar ik niet zoveel zin in had.
Terwijl ik de huiskamer opruimde, liep ik tegen een van mijn manden die gevuld zijn met kookboeken. De manden helpen mij bij het organiseren, maar ze zijn een doorn in mijn oog. Liever had ik een boekenkast gehad, waarin ik mijn boeken overzichtelijk kan 'file -n'.
En ping.... daar komt mijn impulsiviteit om de hoek kijken. Het kostte mij slechts enkele minuten om mijn hubbie te overtuigen om alles in de steek te laten en even langs een bekende meubelfabrikant te rijden. Min of meer om 'even te gaan kijken'. En toen ik 'm zag, zei ik zonder nadenken 'ja'. Je snapt het natuurlijk al wel... gisteravond had ik er een boekenkast bij in mijn kamer en staan alle boeken nu netjes gerangschikt op de planken. Er was zelfs nog plek voor al mijn studieboeken en de nog-ooit-te-lezen boeken, die verspreid lagen door mijn huis.
Een pracht resultaat toch? Het feit dat mijn was er nu nog ligt en dat het grootste deel van de boodschappen nog steeds gedaan moeten worden.. daar moet je maar even aan voorbij gaan.
Impulsiviteit hielp mij beslissingen nemen, waar ik, als ik er lang genoeg over zou nadenken, niet meer zou durven om er ja tegen te zeggen. Voor mij heeft het gewerkt om met ogen dicht een stap in de richting van onbekende plekken te nemen, om later tot de conclusie te komen dat het de beste beslissing van mijn leven is geweest.
Dat ik bijzondere beschermengelen aan mijn zijde heb, dat is mij wel duidelijk. Als ik terug op de impulsieve daden in mijn leven, dan ben ik verbaasd dat er maar weinig gebeurtenissen zijn die vervelend voor mij hebben uitgepakt. Zoals bijvoorbeeld de gebeurtenis op 13-jarige leeftijd.
Mijn ouders, mijn zusje en ik vierden onze zomervakantie in Italie. Ik had een aantal aardige jongelui leren kennen. Weliswaar wat ouder dan ik, maar dat vormde geen probleem. Dat ik hun taal niet sprak, leek ook geen probleem. Een van de oudere jongens had een motorboot. Hij nodigde ons uit om te leren waterskiën. Helemaal geweldig! Mijn ouders gaven mij oogluikend de vrijheid om met deze jongelui op te trekken. Ze waren charmant en aardig.
Aan het einde van de week waren enkele van mijn vrienden niet aanwezig en bracht ik de dag door met twee jongens en nog een ander meisje. Ik begreep uit de handgebaren dat ik uitgenodigd werd om met een motorbootje naar de overkant van het meer te varen. En impulsief als dat ik was, ben ik zonder meer in de boot gestapt. Een uur later arriveerden we aan de overkant.....
En nog geen tien minuten later stonden er twee zeer boze vaders naast ons, die dankzij de tip van mijn jongere zusje, achter ons aan gevaren waren om ons terug te halen. Op zijn vraag 'WAT IK WEL NIET DACHT!' kon ik hem geen antwoord geven. Ik had niet gedacht....
Ik kon het woord impulsief destijds nog niet spellen, maar dat heeft mijn vader mij geleerd. En hoe!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten