Er is een lid in ons huishouden die daar totaal geen moeite mee heeft. Hij is dol op mijn fleece-deken en als het vrouwtje even bijtankt op de bank, dan is hij er als de kippen bij. Dat wil zeggen, het vrouwtje moet dan wel stil blijven liggen. En dat vind ik nog wel eens een probleem.
Nadat ik een bericht op Facebook las over de dood van Donna, de poes van mijn vriendin, heb ik haar meteen gebeld en mijn medeleven betuigd. Het is echt medeleven; het raakte me dat Donna er niet meer is.
Donna en ik hadden een speciale verhouding. Donna was niet zo gesteld op vreemden en als zij door vreemden te enthousiast begroet werd, wilde Donna nog wel eens uithalen. Echter, ik heb ervaring met poezen (mijn hele leven was doorspekt met katten) en ik liet mij door haar uithaal niet van de wijs brengen, wat echter wel Donna van haar stuk bracht, want deze 'vreemde' trok haar hand niet terug. Dat was wennen voor Donna, die niet beter wist dat zij altijd bepaalde hoe een kennismaking verliep.
Donna is niet meer en ik zal haar zeker missen.
Het maakte wel dat mijn eigen zwarte kater vandaag een extra knuffel kreeg en ik voor hem zeker een half uur bleef stil liggen. Voor mij een hele prestatie.
2 opmerkingen:
Leuk AnnElise!!!
Dank je. Sonah, ik zoek je blog;
Een reactie posten