Een van de onderwerpen dat mij aansprak op school was het Stenen Tijdperk. Ik vond het enorm boeiend te leren over hoe mensen in die tijd leefden. De TV-serie ' The Flinstones' deed daar nog een schepje bovenop. Mijn fantasie werd meer en meer uitgebreid.
Jaren geleden wees mijn vader ons op de boeken van de schrijfster Jean Auel. Haar serie 'De aardkinderen' bestaat uit zo'n vijf boeken. Vijf dikke pillen, die, als je de kans krijgt, in een adem uitleest. Ik heb destijds al die romans uitgelezen en het verhaal is, in tegenstelling tot andere boeken, ook blijven hangen.
Laatst gingen we met vrienden naar Drenthe voor een kort weekje vakantie en uiteraard zijn we gaan kijken naar de Hunebedden en het bijbehorende museum. Al rondzwervend door het museum voelde ik me helemaal in mijn element. Ik stelde mezelf de vraag of ik zo zou kunnen leven. Zonder media; geen telefoon, geen TV, geen laptop.... leven met alleen de stamleden om je heen. Hmmm.....
Jean Auel heeft een zesde boek geschreven en het staat inmiddels gespijkerd op mijn E-reader. Echter voordat ik het boek zal openen, wilde ik weer even de sfeer proeven van de eerste vijf boeken. Mijn geheugen verversen... en jawel, ook deze keer heb ik de neiging om ze in een ruk uit te lezen.
Tijdens het lezen ontstaat er ergens een verlangen naar vrijheid, een zijn met de natuur en minder bloot staan aan (elektronische) prikkels. Het zelf zorgen voor (onbespoten) voedsel en het samenwerken met andere vrouwen van de stam.
Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik die tijd niet overleefd zou hebben en dat ik wellicht al op jonge leeftijd zou zijn gestorven vanwege een blindedarmontsteking of misschien wel tijdens een bevalling. Ik zou ook zeker moeite hebben gehad met de kou in de winter.
Nee, dan toch maar liever deze tijd, al zou het voor mij allemaal wel wat langzamer mogen. Met z'n allen meer in het NU leven. Meer omzien naar elkaar en weer leren leven als een stam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten