Dankbaarheid

Het zijn de kleine dingen die het doen.


Het kan me soms zomaar overvallen. Een klein gebaar of iets dat er altijd al was, maar wat we nog nooit is opgevallen. Het kunnen de kleuren aan de horizon zijn of ontdekking van sterren op een heldere nacht. Het kan een opmerking zijn van iemand of pietpraat van een kind. 


Het zijn die kleine dingen, die mij een gevoel geven van intense dankbaarheid. Dankbaar voor het feit dat ik hier mag zijn. Dat ik mag leren, mag groeien en dat ik van betekenis voor een ander kan en mag zijn.


Vandaag ontdekte ik dat onze vlinderstruik in bloei stond. Waarschijnlijk is hij al wat langer in de bloei, maar vandaag viel me pas op hoe vol de struik was en hoe lekker of dat hij rook. Door de regen heen, scheen de zon voor een moment. De stralen waren warm en aangenaam. Dit lokte mij naar buiten om even stil te staan in mijn eigen, kleine tuintje.


En of het nog niet genoeg was, al dat moois dat aan mijn oog voorbij trok en dat wat mijn neus kado kreeg, ik kreeg ook nog eens visite van een kleine, bonte vlinder, die net als ik genoot van de geur (en nectar) van de vlinderstruikbloesem. 


Zo af en toe waagt zich zo'n bont, gevleugeld rups-je zich in mijn tuin. Helden zijn het, want voor ze het weten belanden ze in de poten of, erger nog, in de bek van een van mijn vier monsters, die, alles wat zich durft te bewegen in onze tuin, vangen voor eigen plezier.


Ik kan er naar kijken alsof ik nog nooit van mijn leven een vlinder heb gezien. Het verbaast me dan ook, keer op keer, dat elke vlinder er weer anders uit ziet. De Schepper moet toch wel heel veel fantasie hebben gehad, toen Hij de wereld geschetst en gemaakt heeft.