Positieve inseminatie

Van de 52 weken is er al weer eentje voorbij... Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen en ik heb nu alweer het gevoel dat ik tijd 'tekort' kom. Mijn hersenpan wil mij dit wijs maken... want wat is nu eigenlijk tijd en hoe kan ik tijd 'tekort' komen of tijd 'teveel' hebben?

Mijn leven is gemaakt van tijd, zou je zeggen... maar aangezien ik niet weet hoeveel tijd mij gegund is, heb ik geen idee of ik een tekort ken of een overschot aan tijd heb. 

Het mag dan een feit zijn dat ik soms de verkeerde prioriteiten stel of dat ik teveel plan op een dag (24 uur tijd), waardoor ik het gevoel krijg dat ik tijd tekort heb. En al zou ik er een uurtje bij krijgen, dan heeft dat geen effect op het aantal uren in een dag...

Laten we het worstelen met tijd en tijdsplanning, prioriteiten stellen en balans vinden, maar lekker even rusten. Niet dat dit tijd scheelt, maar mijn hersenpan maakt me wijs dat dat rust helpt. Het blijft voor mij echter een eeuwige strijd... Tijd!

Even iets anders.... er is iets wat ik blijkbaar te leren heb. Meerdere keren in een korte tijdsperiode werd ik geconfronteerd met het hebben van positieve of optimistische gedachten. 

Laatst leverde ik een verslag in m.b.t. mijn opleiding. Een deel van de feedback had betrekking op het feit dat ik in mijn verslag dingen opsomde waarin ik beschreef dat ik ze nog niet onder de knie had. Ik werd er toe aangezet om alle negatieve omschrijvingen om te zetten in positieve omschrijvingen. Om vooral te kijken naar wat ik al WEL onder de knie had. Dat maakte dat niet alleen het verslag er beter uit zag, maar ik werd me ook mee bewust van al mijn competenties. 

Vervolgens neem ik deel aan een discussie in onze vrouwenvereniging van de kerk, waarvan het onderwerp is dat we maar al te vaak bezig zijn met alle negatieve dingen in ons leven en ons te weinig focussen op wat wel goed gaat.

En vandaag confronteerde P. mij met een geschreven email, waarin ik veel aandacht had voor al datgene wat, naar mijn idee, niet mogelijk was en te weinig aandacht had voor datgene wat wel nog kon. 

Op het moment dat ik mijn gedachtengang weet om te draaien, voel ik mij rustiger, fijner en dichter bij mijzelf. 

Vandaar dat ik vandaag bedacht om dit blog een draai te geven. Afgelopen jaar lag de focus op depressie en alles wat dit met zich mee bracht. Niet verkeerd, want mijn doel was om zo open en eerlijk mogelijk te laten zien wat een depressie met mensen kan doen. Uit onderzoeken blijkt dat depressie vaak niet bespreekbaar is.  Het open en eerlijk zijn - het transparant zijn - heeft mij persoonlijk veel opgeleverd. Vooral het afbreken van een muur en het kunnen laten zakken van een masker waren voor mij de hoofdprijs.

Waar ik nu aandacht aan schenk is de positieve instelling. Niet meer bezig zijn met wat er niet meer gaat, maar me te focussen op wat ik wel kan en op wat er wel is. Ik geloof namelijk dat je met een negatieve instelling negativiteit op je afroept en dat je met een positieve instelling veel verder kunt komen, omdat er altijd een weg is die je kunt bewandelen. Er is altijd ergens een gat, een oplossing. Optimisme geeft mij energie.

Nu ben ik al 50 jaar oud en mijn instelling, mijn denkwijze is onder andere iets wat ik van vroeger heb meegekregen. Het heeft zich in al die jaren kunnen ontwikkelen tot iets groots. Dat zal dus niet van de ene op de andere dag ineens omgezet kunnen worden in positiviteit, maar beetje bij beetje ga ik die enorme bol 'negatieve gedachtengoed' afbreken en insemineer ik bolletjes positiviteit.

Ik besef dat er gebeurtenissen zullen zijn die ik niet in de hand zal hebben, maar tegelijkertijd weet ik ook dat het mijn gedachten zijn die ik wel in de hand kan hebben. 

Optimisme... een leidraad voor 2015!