Al meer dan 35 jaar lang heb ik mijn rijbewijs en rijd ik auto en ik heb, voor zover ik het me kan herinneren, in die tijd niet veel brokken gemaakt. Ik heb ooit met achteruit rijden een stilstaande auto geraakt en een keer een paaltje dat zo laag stond dat je het onmogelijk kon zien. Nog nooit, maar dan ook nog nooit heb ik iets van vlees en bloed geraakt.
Gisteravond was het raak.... Ik heb Snuffie helemaal niet gezien. Ik vermoed dat hij, toen ik hem al voorbij was, de straat over rende. Het waren mijn achterwielen die hem geraakt hebben. In mijn spiegel zag ik een kleine schaduw richting stoep huppelen. Ik dacht eerst dat ik een poes geraakt had.
Menig automobilist zou doorrijden... (denk ik), maar ik kon dat niet. Vooral omdat ik zag dat dat 'iets' nog leefde. Ik ben terug gereden en vond Snuffie uiteindelijk in de goot.... piepend, zoals alleen een konijn dat kan. Fel, haast schreeuwend. En daar stond ik dan.... wist niet wat ik moest doen. Ik durfde het konijn niet op te pakken; bang dat het mij zou bijten. En stel dat hij hondsdolheid zou hebben... Het is immers een wild konijn...
Ik kon het leed niet aanzien en ben in de auto gestapt. Mijn gedachten gingen snel.... Politie bellen? Ze zien me aankomen. Per dag worden ik-weet-niet-hoeveel-konijnen aangereden. De dierenambulance? Ik kon het allicht proberen. Maar ja, om half twaalf 's nachts.. dan mag je wel verwachten dat een antwoordapparaat je te woord staat en zo was het ook. Ik heb geen boodschap achtergelaten.... Terwijl ik luisterde naar de stem van het antwoordapparaat zag ik Snuffie nog even stuiptrekken en blies hij, naar ik aanneem, zijn laatste adem uit.
En wat nu? Snuffie laten liggen? Begraven? Mee nemen naar huis? En dan?
Uiteindelijk heb ik afscheid genomen. Sorry, Snuf, ik had gewild dat ik je eerder had gezien, maar jouw lot besliste anders..... Ik voelde me niet bepaald happy met de keuze om Snuf daar te laten liggen, ook al besefte ik dat hij/zij een van velen is die aangereden aan de kant van de weg terecht komen.
Maar toch... nu ben ik de dader en heb ik het leven ontnomen van een van Gods schepselen. Dat ik met regelmaat muggen en vliegen het leven ontneem, alla, maar een levend wezen met pootjes, oortjes en zo'n lief snuitje waar van die glinsterende oogjes in prikken.... dat is net even andere koek.
Bright eyes
Burning like fireBright eyesHow can you close and fade?How can the light that burned so brightlySuddenly burn so pale?Bright eyes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten