De tijd vliegt! Eind oktober schreef ik voor het laatst op deze blog. In de tussentijd ben ik onder andere bij mijn dochter en schoonzoon in Canada geweest en heb enkele weken later een tentamen met succes afgelegd.
Mijn tijd in Canada was heerlijk! Ik heb kennis gemaakt met mijn pasgeboren kleinzoon Joshua en er was tijd voor wat qualitytime met mijn dochter. Daarnaast reisden mijn zoon, schoondochter en kleindochters met ons mee en hebben we samen in een huis gewoond. Heerlijk om twee weken lang de kleintjes om je heen te hebben. Canada is wijds en prachtig. Vooral de meren en de bossen hebben indruk op me gemaakt. Even heb ik getwijfeld om mijn koffers te pakken en Nederland voorgoed te verlaten en te gaan wonen in dit prachtige land.
Begin december heb ik het tentamen Gespreksmethodiek van Psychodidact met succes behaald. Het trainen met oefenclienten en de supervisie-gesprekken hebben vruchten afgeworpen, aangezien ik met een goed cijfer naar huis kon vertrekken. Zo slecht als het jaar 2014 voor mij begon, zo goed zal ik het af mogen ronden.
Het jaar 2014 heeft voor mij voor een groot deel in het teken gestaan van mijn geestelijke gezondheid. Ik weet als geen ander wat het inhoudt om door een depressie te gaan. En ik kan nu weer wat rustiger ademhalen en een en ander overzien - wat betekent dat ik inzie hoeveel ik geleerd heb door alles wat op mijn pad kwam dit jaar.
Ik ben veranderd... of laat ik zeggen, ik ben gegroeid. Niet zo zeer naar buiten toe, maar vooral van binnen. Er is een muur afgebroken, waardoor ik mezelf beter kan bereiken en dichter bij mijzelf kan zijn en blijven. Er is weer licht en ruimte. Acceptatie en geen noodzaak tot oordelen. Niet van anderen en niet meer van mezelf. Dat laat ik aan anderen over.
Ben ik helemaal opgeknapt? Helaas nog niet. Ik slik een pil, die mij lichtelijk afvlakt, waardoor emoties haast een keuze lijken te worden. De sluizen gaan minder snel open en ben minder snel uit mijn doen door anderen.
Afgelopen jaar heeft er behoorlijk ingehakt. Er zijn nog restverschijnselen; Mijn geheugen en vocabulaire laten mij regelmatig in de steek. Ik ben minder snel en mijn concentratievermogen is verminderd. Ik probeer datgene te doen wat men mij heeft geadviseerd... meer bewegen, meer buiten zijn. Mijn hersenen kunnen echter niet veel prikkels aan. Veel verkeer, mensen, geluiden zijn uit den boze. En ik kan maar een bepaalde mate van druk handelen. Het maakt mij onzeker en vermoeidheid met daarnaast een slecht slaappatroon helpen daarbij niet.
Afgelopen jaar heb ik mogen ontdekken dat ik nooit ver weg vlucht voor dingen die een oplossing vragen. Op een of andere manier sta ik altijd weer op als ik val en hoewel de neiging tot vluchten er steeds is, uiteindelijk besluit ik om te dealen met mijn moeilijkheden en leer ik om opnieuw in mijn kracht te gaan staan.
Ik heb de nodige verwachtingen over het jaar 2015. Heb plannen en kijk uit om een en ander af te ronden of te starten. Ben echter voorzichtig - heb geleerd dat mijn verwachtingen wel eens heel anders kunnen uitpakken. Maar ik ben er klaar voor... wat komt dat komt... Nieuwe stof om over te schrijven. Ik kijk er naar uit!
Maar vooralsnog.... eerst de kerstdagen vieren met de mensen die mij lief zijn. En genieten van onze vrije dagen samen. Ik voorzie wandelingen (in de sneeuw?), warme chocomel (met slagroom?), knus op de bank met mijn pyama, onder een dekentje en een boek (schoolliteratuur?) en samen aan tafel met familie en vrienden. Hmmmmmm......
Allemaal fijne kerstdagen en mocht ik in de tussentijd niets meer schrijven, dan een heel gelukkig en succesvol 2015!
xoxox
Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten