Robert

Zovele uren waren we samen. Behoorlijk wat nachten hebben we samen doorgebracht. Het merendeel van mijn vrije tijd heb ik aan hem gespendeerd. Maar vorige week heb ik hem uiteindelijk dan toch de deur uit geschopt. Ik was hem zo verschrikkelijk zat. Ik kon zijn naam niet meer horen! Onze relatie begon zo hoopvol, maar na de zomervakantie verlangde ik eigenlijk maar naar het einde. Niet dat ik het voor het zeggen had. De afspraak was dat ik tot het einde toe zou volharden. Ik heb me aan de afspraak gehouden… Tot vorige week…. De grens was bereikt… en zonder hem vaarwel te zeggen heb ik hem doorgestuurd. Ik mag hopen dat mijn mentor blij met hem is en dat hij mijn Robert, mijn casus-opdracht van dit jaar, goed zal beoordelen. Ik ben nog in afwachting… spannend.

Ergens in februari/maart dit jaar maakte ik kennis met Robert, een denkbeeldige client. Hij had een groot probleem, namelijk zijn enorme verlegenheid. Deze verlegenheid maakte zijn leven lastig. De opdracht was om Robert het gehele jaar door te begeleiden. Van zijn hulpvraag hoe hij wat meer spontaniteit kan ontwikkelen naar zijn werkelijke probleem. Het heeft me maanden gekost om hem te laten zien wat uiteindelijk zijn disfunctionele gedachten, gevoelens en gedrag zijn. En toen hij uiteindelijk zicht kreeg op zijn blinde vlekken, ging hij enthousiast aan de slag om zijn leven een draai te geven. Doelen werden gesteld, strategieën ontwikkeld en uiteindelijk ging hij aan de slag met acties. Gerard Egan zou vast blij zijn met dit proces.

Stoeien met Robert heeft veel los gemaakt bij mij. Je begrijpt natuurlijk wel, dat als je aan de slag gaat met een denkbeeldige client, dat je uiteindelijk tot de ontdekking komt dat je wel heel veel lijkt op hem. Niet dat ik zo verlegen ben, integendeel, maar het diepere probleem waar Robert zo'n last van had….. tja… dat probleem kende ik maar al te goed.

Tijdens de opleiding leerde ik over emoties. De zeven basis-emoties - ik heb ze, op een na, dit jaar allemaal doorlopen. Ik heb me verwonderd, ik kende vreugde, ik was boos, maar ook geestdriftig, ik ben bang geweest, verdriet niet uitgezonderd. En dat allemaal vanwege die ene client - die niet ineens echt bestond. 

Niet alleen ik 'behandelde' Robert. Welnee, zo'n 60 (misschien wel meer) mede-studenten hebben hem als bagage met zich mee gezeuld. Er is nog nooit iemand geweest die zoveel aandacht heeft gehad als Robert. En zoals het spreekwoord aangeeft dat er net zoveel kappen als monniken zijn, zal Robert een hard gelag hebben aan al die verschillende ontledingen die hij heeft moeten ondergaan. 

Het was een geweldige module. De langste tot nu toe en voor mij ook de meest indringende. Ik moet toegeven dat ik moe ben. Mijn energielevel is wat aan de lage kant vanwege al de inspanningen, maar het was absoluut de moeite waard. Ik heb veel geleerd… jazeker, ook van Robert. Door hem leerde ik mijn overtuigingen beter kennen. Door hem ben ik in gaan zien wat gedachten met je kunnen doen… en ook mijn ogen gingen hier of daar open en leerde ik mijn eigen blinde vlekken kennen. 

Nu ik dit besef…. dan was hij dus eigenlijk lang zo gek nog niet! Die Robert……  

Eigenlijk toch wel een held….. (op sokken!)