Ik had me voorgenomen om veel tijd te blokken om de schade in te halen, maar het lijkt alsof ik het niet voor elkaar krijg om me te focussen. En hoewel ik mezelf steeds vertel dat het goed voor me is om 'nee' te leren zeggen, lijkt het alsof er altijd wel iets is dat net even belangrijker is dan mijn portfolio.
De afgelopen vijf maanden zijn voorbij gevlogen. Ik ben druk in de weer geweest met solliciteren. Hoewel ik graag aan de slag zou willen als stressmanager (counselor), blijkt uit onderzoek (gedaan door studenten van Psychodidact) dat de naam stressmanager niet erg bekend is in de reguliere gezondheidszorg en hoewel er genoeg werk is, weet men de weg naar een stressmanager nog niet te vinden.
Voor alle duidelijkheid - de opleiding tot stressmanager heeft mij geleerd het veranderingsproces te begeleiden van emotioneel gezonde mensen. Mensen behept met een beperkt gedragsrepertoire door niet functionele patronen van denken, voelen en doen. Problemen steken de kop op als er situatieveranderingen op hun pad komen, bijvoorbeeld door echtscheiding, verlies van een geliefde, ziekte, ontslag, werkdruk of anders.
(bron: www. Psychodidact.nl)
Na mijn sabbatical, c.q. studietijd, ben ik klaar om weer aan het werk te gaan. Ik heb besloten om gedeeltelijk mijn oude beroep als secretaresse weer op te pakken en daarnaast rustig aan te beginnen met een eigen praktijk. Vandaar dat ik druk ben met solliciteren.
Mijn kleinkinderen hebben me in de afgelopen vijf maanden ook lekker bezig gehouden. Elke week Skype ik met mijn dochter en kleinzoon, die in Canada verblijven. Elke twee weken pas ik op mijn kleindochters (kinderen van mijn zoon) of komen ze hier logeren. Op zulke dagen hoef ik echt niets anders te plannen. De kids krijgen de volledige aandacht. Inmiddels ben ik oma geworden van het vierde kleinkind... !
Ook heb ik me bezig gehouden met Public Affairs van de kerk waartoe ik behoor. Ik heb tot voor kort de website bijgehouden, maar dat was te druk voor me. Nu houd ik me bezig met de content; het verzamelen van, het vertalen, het schrijven van. Soms gaat dat gepaard met een interview, waardoor je mensen beter leert kennen. Erg leuk om te doen.
Sinds kort maak ik deel uit van De Gezonderie. Ik ben bezig met het maken van een e-learning, maar daarover meer op een later tijdstip. Ik kan alleen al verklappen dat het een interessant deel gaat worden voor met name de meer rijpere vrouw (en de man).
Daarnaast loop ik vier uur per week stage bij Stichting ES (ES staat voor Emotionele Support). Een chatservice waar mensen terecht kunnen als omstandigheden in hun leven net even te veel voor ze zijn.
En zo zijn er nog wel wat zaken te noemen, dat ik allemaal de moeite waard vind om aandacht aan te besteden. Soms denk ik wel eens dat mijn dag niet uit 24 maar minimaal uit 48 uur zou moeten bestaan.
Om te voorkomen dat ik niet opnieuw te maken krijg met een burnout zoals vorig jaar, let ik goed op mijn gezondheid. Ik luister naar mijn lichaam en blok tijd voor mezelf nog voordat ik het echt nodig heb. Ik eet gezond en ik beweeg. Het liefst zou ik willen hardlopen, maar op dit moment houd ik me nog even aan wandelen.
Schrijven is nog steeds 'mijn ding'. Het liefst schrijf ik iedere ochtend even een paar pagina's en begin ik mijn dag met een half uurtje Schriftstudie. Dit is een ideale situatie.... Soms lukt mij dit echter niet. Dit zijn voor signalen dat ik pas op de plaats moet maken. Mijn agenda is dan te vol... of ik ga te laat naar bed, waardoor ik meer slaap in de ochtend nodig heb. Schrijven, wandelen in de natuur en creatieve activiteiten maken mij happy. Als ik deze dingen lang niet kan doen, dan word ik onrustig.
Afgelopen week heeft het ziekenhuis weer negen buisjes bloed onttrokken aan mijn lijf. Volgende week heb ik een afspraak met de internist. De gastric bypass wordt nog steeds nauwlettend in de gaten gehouden. Ik heb weinig/geen klachten en ik voel me goed. Ik word nergens ziek van... nu afwachten of mijn bloedwaarden ook op peil zijn.
Inmiddels heb ik definitief afscheid genomen van psychiater en psycholoog. Ik moet eerlijk bekennen dat het jaar 2014 een moeilijk, maar een o-zo leerzaam jaar was voor me. De voorgeschreven antidepressiva slik ik nog steeds en voorlopig zal dat zo nog blijven. Misschien ken ik daardoor niet meer die uitbundige hoogten, maar de diepten zijn er ook niet meer. Ik voel me nuchterder, minder snel emotioneel. Het heeft voor- en nadelen. Voor mij, echter, voelt het precies goed. Het is, om met de woorden van Mike Bodde te spreken, te vergelijken met een diabeet. Een diabeet heeft insuline nodig om zijn lijf goed te kunnen laten functioneren. Zo heb ik een antidepressiva (ssri) nodig om mijn hersens goed te kunnen laten functioneren. Net dat kleine beetje extra serotonine.
Tot zover mijn update-tje. Mogelijk volgen er nu weer wat vaker en regelmatiger kleine stukjes... over van alles en nog wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten