Zo'n kleine anderhalf jaar geleden heb ik geschreven over een van mijn neven, met wie ik, na lange tijd onzichtbaar te zijn geweest voor elkaar, opnieuw de draad oppakte. Onze telefoongesprekken leidde tot een ontmoeting bij hem thuis, waar we niet alleen herinneringen ophaalde, maar ook, zoals we dat vroeger wel vaker deden, samen zongen. Zie: somewhere between.
Door omstandigheden is het contact na onze ontmoeting toch weer wat verwaterd. Zo af en toe een berichtje op Facebook, maar tot een nieuwe ontmoeting kwam het niet meer. Als ik kijk naar de reden waarom dan is mijn excuus in eerste instantie te druk en daarna te ziek.
En zo gebeurde het dat ik via een Facebook-bericht van zijn broer las dat hij na een kort ziekbed is overleden. Wat een schok! Er flitste van alles door mijn hoofd. Zo jong nog... Net opnieuw begonnen z'n leven weer op te pakken met een lieve vrouw... en toen was het leven ineens voorbij. Ik kon het niet geloven.
Het was muziek wat ons in onze jeugd met elkaar verbond en het was uiteindelijk weer de muziek die ons weer bij elkaar bracht. Al was het maar voor een kort ogenblik.
Muziek was, na zijn vriendin en kinderen, zijn alles. Zijn muziekkeuze breed. Of het nu om de hits van Nederlandse bodem ging of Rock of Country, Jacco kon zijn ei helemaal kwijt in het ritme en/of de tekst van het nummer. En bij elk nummer had hij ook een bepaalde herinnering.
We waren pubers, 13 jaar oud. Veronica en andere piraten zenden toen nog uit vanuit zee. Jacco is Veronica altijd trouw gebleven. Zoals hij ons vertelde had hij persoonlijke contacten met Lex Harding en anderen. Bij iedere ontmoeting bespraken we de nieuwe 'geweldige' nummers uit de Top-40 en aangezien Jacco's muziekcollectie met de week groeide, draaiden we onze favoriete singles.
Rond die tijd maakte ik kennis met de muziek van The Osmond Family. Hopeloos verliefd op Donny en in de ban van zijn broers (en zus). Jacco lachte me uit en noemde de muziek waardeloos. Tegelijkertijd kende hij wel de tekst van al de hits die zij produceerden en was hij de eerste die de single van de nieuwste hit had toegevoegd aan zijn collectie.
Ik ben in al die jaren tijd de teksten van de meest bekende nummers alweer vergeten. Jacco kende, na 40 jaar, nog steeds alle teksten zo uit zijn hoofd en speelde, voor zover ik begrepen heb, alle deuntjes na op zijn gitaar.
Uren hebben we met elkaar gekletst over onze (puber-)problemen op school, met vrienden/vriendinnen of onze ouders/broers en in mijn geval zussen. Balspelen en zwemmen in Chaam... we hebben heel wat tijd met elkaar doorgebracht. Totdat ik op 15-jarige leeftijd een vriendje kreeg. Het was Jacco die zich terug trok en mij alle ruimte gaf.
In onze laatste ontmoeting leek het weer even als vanouds. We deelden nog steeds onze liefde voor muziek en we schroomden niet om te delen wat ons bezig hield of had gehouden door de jaren heen. Zijn leven, niet bepaald rozengeur en maneschijn, maar uit alles bleek dat hij een vechter was. En zoals hij vertelde nu zo gelukkig met zijn nieuwe vriendin.
Een vechter, dat was hij.... maar helaas heeft hij deze keer de strijd verloren.
The piper called and he joined him....
Mijn hart gaat uit naar zijn lieve vriendin, moeder, broers en uiteraard zijn dochters. Ik wens hen dan ook heel veel sterkte.
We zullen hem missen!
Your head is humming and it won`t go
In case you don`t know,
The piper`s calling you to join him,
Voor Jacco - I'm sure we will meet again!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten