Hoe ga ik beginnen? Uhmmm... tja... verleden vrijdag heb ik dus mijn ontslag gekregen. Geheel onverwacht was het niet en nu achteraf gezien is het voor mij beter. Behalve het feit dat je ego een schop onder zijn achterste krijgt, beheersten mijn gevoelens niet zozeer het feit dat ik ontslagen was als wel het feit dat mijn gevoel van 'geleid zijn in deze' niet blijken te kloppen. Vanaf het eerste begin (het vinden van de vacature tot en met het sollicitatieproces bestond uit toevalligheden. Zoveel 'toevalligheden' dat kon, in mijn ogen, geen toeval zijn). Ik heb heel wat afgeworsteld in de afgelopen week... Ik geloofde heilig in die leiding en nu de dingen anders zijn gelopen dan verwacht, twijfel ik aan mijn eigen gevoelens. Niet dat ik twijfelde aan God, maar ik twijfelde wel aan onze verhouding.... Maar goed, ik beschouw het als een levensles en ik zal vast wel mijn antwoorden vinden. Je weet maar nooit waar gebeurtenissen goed voor zijn. Het hoofdstuk is voor mij afgesloten en ik heb besloten me volledig te concentreren op mijn opleiding en het beginnen voor mezelf.
Een les is duidelijk voor me. In de afgelopen maanden heb ik mij laten leiden door angst. Ik zocht naar zekerheden, die achteraf gezien geen zekerheden waren. Ik was bang dat we in een situatie terecht konden komen, waardoor we financieel in nood zouden raken. De les die ik geleerd heb is dat angst is een slechte leiddraad is.
Angst... angst heeft macht. Boezem de burger angst in en de regering heeft macht. Angst blijkt de reden achter racisme te zijn. Angst vanwege gebrek aan kennis. Uit angst dingen doen, want stel je voor dat je niet in de hemel komt. Of 'motiveer' je werknemer door hem/haar angst in te boezemen door te dreigen met ontslag als je je werk niet goed of snel genoeg doet.
Ik heb de bezem door mijn 'huis' gehaald. Een van de inwoners - angst genaamd - heb ik deur uit gezet. Hier of daar vind ik nog een van zijn nakomelingen, maar ook zij worden aan de hand terug gebracht naar papa. Deze inwoner heeft delen van mijn 'huis' overhoop gehaald en sommige delen zijn inmiddels onbewoonbaar verklaard. In de afgelopen week ben ik begonnen met een grote opruimactie. Strategieen bedacht, doelen gesteld en de bijbehorende acties op papier gezet. Dat gaf me hernieuwde energie.. het opruimen geeft me ruimte...
Haaa.... heerlijk... laat nu de lente maar komen. Ik ben er (bijna) klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten