photo by Elsa Dorfman in 1988 |
In 2009 heeft men een film gemaakt over het Julia/Julie-project. Niet alleen heb ik de film gezien, ik wilde ook graag het boek lezen, waarin het blog van Julie verwerkt is. Zowel de film als het boek werkten enorm inspirerend! Ik ben absoluut geen superkok en eigenlijk vind ik koken ook niet echt leuk. Dat wil zeggen, het 'moeten' koken van een dagelijkse pot vind ik een ramp. Maar net als Julie ben ik een uitdaging aangaan. Ik zal niet perse het boek van Julia Child als voorbeeld nemen, maar in 365 dagen wil ik 365 verschillende recepten gekookt hebben.
Het gekke is, koken maakt me nu blij. Niet altijd.. niet alles lukt in een keer. Het recept is soms teleurstellend, of ik vergeet een bepaald ingredient, waardoor de uitkomst nou net niet is, wat het had moeten zijn, maar ik leer verschillende smaken wat beter kennen en ik ben voedsel in het algemeen beter gaan leren waarderen. En dat in een paar weken tijd.
Wat interessant is dat een blog van een wildvreemde zo'n impact kan hebben op je eigen leven. De inspiratie van een ander, wordt jouw inspiratie, maar dan anders. Je geeft invulling aan wat bij jou past.
De vraag is waarom maakt het me blij? Mijn leven was al rijkelijk gevuld met activiteiten die ik leuk vind om te doen. Vaak voelt het alsof ik uren tekort heb in een dag om alles te kunnen doen wat ik graag zou willen doen. Het is dus niet zo, dat ik mij erg verveelde.
Is het de uitdaging die mij blij maakt? Of is het puur vanwege het feit dat het weer een subject is waarover ik kan schrijven. En dat het schrijven uiteindelijk dat is wat mij blij maakt? Ik kan het je niet vertellen...
Morgen gaan we eten bij vrienden.. leuk natuurlijk. Alleen erg jammer dat ik morgenavond niet zelf kan koken....
Koken... het is nog net geen passie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten