zondag 14 september 2014

Managing time...


Lijstjes maken... ik weet niet goed wanneer het begonnen is. Het is waarschijnlijk de controlfreak in mij; dat deel in mij dat georganiseerd wil zijn. En theoretisch ben ik daar best goed in, maar sinds de laatste depressie-episode, breng ik van de uitvoer niet veel terecht. Lijstjes maken is een goed idee als je ook de discipline hebt om die lijstjes tot uitvoer te brengen.

Het organiseren op zich vind ik erg leuk om te doen. Op de huidige markt kun je dan ook van alles vinden om het organiseren te vergemakkelijken. Martha Stewart, Filofax, Steven Covey... ik noem er maar een paar. Tips op internet zijn er zat. Youtube kent honderden filmpjes en er wordt heel wat gepind op Pinterest.



Op huishoudelijk gebied heb ik een poosje Flylady gevolgd. Het huishouden goed georganiseerd, waardoor je tijd over kon houden voor de leuke dingen van het leven. Op papier had ik helemaal voor elkaar. Een map met mijn dagelijkse routines, de wekelijkse zones en zelfs voor weken al een menu-planning. Soms ging het ook goed en werkte dit systeem voor mij. Maar dan stapte ik weer van de 'sneltrein' en verdwaalde ik op het station. 

Agendaplanning, dagindeling, weekplanning, maandplanning, afspraken, lestijden, oppasdagen en het maandelijkse avondje uit met hubbie.... Op papier leek het allemaal te werken, maar de waarheid was dat ik zoveel wilde en dat mijn dagen slechts 24 uur hadden, waardoor ik continue mijn routines aanpaste en ik de teugels niet meer in handen had en mijn organisatie een en al chaos werd. 

Mijn vriendin F. vertelt mij steeds dat prioriteiten stellen een voorwaarde voor een goede organisatie is en mijn ex-schoonzus en vriendin I. vertelt mij dat ik vooral ook tijd voor mezelf moet plannen, zodat mijn energie goed verdeeld wordt over de dag. 

Ik vraag me wel eens af hoe andere vrouwen het doen, want als ik een goede nachtrust wil, drie keer per dag rustig eet, kook, het huishouden doe, sport, schrijf, studeer en mijn afspraken buitenshuis nakom (en dan heb ik het nog niet eens over werken buitenshuis) dan is mijn dag om. En als ik dan terugkijk op de dag dan heb ik slechts een derde deel van mijn lijstje afgewerkt...... 

Ik heb geprobeerd om het maken van lijstjes los te laten. Het resultaat... nog meer chaos. Althans zo ervaar ik dat. Ik vergeet veel en ben snel afgeleid, kan me niet focussen. Allemaal symptomen van de overgang..... Daar zijn we weer... De overgang.... Een onderwerp voor de volgende keer?

Op dit moment ben ik toch maar weer overgestapt op mijn oude manier van plannen. Het hoort bij mij en 'It's fun' als de Martha Stewart in mij tot leven komt. En wie weet.. misschien ooit - ergens in de verre toekomst - geven praktijk en theorie elkaar een hand. Een droom van de time-manager in mij. De weg er naar toe? Een worsteling.... met passie.

Martha Stewart Planner



dinsdag 2 september 2014

Onverwacht afscheid


Zo'n kleine anderhalf jaar geleden heb ik geschreven over een van mijn neven, met wie ik, na  lange tijd onzichtbaar te zijn geweest voor elkaar, opnieuw de draad oppakte. Onze telefoongesprekken leidde tot een ontmoeting bij hem thuis, waar we niet alleen herinneringen ophaalde, maar ook, zoals we dat vroeger wel vaker deden, samen zongen. Zie: somewhere between.

Door omstandigheden is het contact na onze ontmoeting toch weer wat verwaterd. Zo af en toe een berichtje op Facebook, maar tot een nieuwe ontmoeting kwam het niet meer. Als ik kijk naar de reden waarom dan is mijn excuus in eerste instantie te druk en daarna te ziek.

En zo gebeurde het dat ik via een Facebook-bericht van zijn broer las dat hij na een kort ziekbed is overleden. Wat een schok! Er flitste van alles door mijn hoofd. Zo jong nog... Net opnieuw begonnen z'n leven weer op te pakken met een lieve vrouw... en toen was het leven ineens voorbij. Ik kon het niet geloven.

Het was muziek wat ons in onze jeugd met elkaar verbond en het was uiteindelijk weer de muziek die ons weer bij elkaar bracht. Al was het maar voor een kort ogenblik.

Muziek was, na zijn vriendin en kinderen, zijn alles. Zijn muziekkeuze breed. Of het nu om de hits van Nederlandse bodem ging of Rock of Country, Jacco kon zijn ei helemaal kwijt in het ritme en/of de tekst van het nummer. En bij elk nummer had hij ook een bepaalde herinnering. 

We waren pubers, 13 jaar oud. Veronica en andere piraten zenden toen nog uit vanuit zee. Jacco is Veronica altijd trouw gebleven. Zoals hij ons vertelde had hij persoonlijke contacten met Lex Harding en anderen. Bij iedere ontmoeting bespraken we de nieuwe 'geweldige' nummers uit de Top-40 en aangezien Jacco's muziekcollectie met de week groeide, draaiden we onze favoriete singles. 

Rond die tijd maakte ik kennis met de muziek van The Osmond Family. Hopeloos verliefd op Donny en in de ban van zijn broers (en zus). Jacco lachte me uit en noemde de muziek waardeloos. Tegelijkertijd kende hij wel de tekst van al de hits die zij produceerden en was hij de eerste die de single van de nieuwste hit had toegevoegd aan zijn collectie. 

Ik ben in al die jaren tijd de teksten van de meest bekende nummers alweer vergeten. Jacco kende, na 40 jaar, nog steeds alle teksten zo uit zijn hoofd en speelde, voor zover ik begrepen heb, alle deuntjes na op zijn gitaar.

Uren hebben we met elkaar gekletst over onze (puber-)problemen op school, met vrienden/vriendinnen of onze ouders/broers en in mijn geval zussen. Balspelen en zwemmen in Chaam... we hebben heel wat tijd met elkaar doorgebracht. Totdat ik op 15-jarige leeftijd een vriendje kreeg. Het was Jacco die zich terug trok en mij alle ruimte gaf. 

In onze laatste ontmoeting leek het weer even als vanouds. We deelden nog steeds onze liefde voor muziek en we schroomden niet om te delen wat ons bezig hield of had gehouden door de jaren heen. Zijn leven, niet bepaald rozengeur en maneschijn, maar uit alles bleek dat hij een vechter was. En zoals hij vertelde nu zo gelukkig met zijn nieuwe vriendin. 

Een vechter, dat was hij.... maar helaas heeft hij deze keer de strijd verloren. 
The piper called and he joined him.... 

Mijn hart gaat uit naar zijn lieve vriendin, moeder, broers en uiteraard  zijn dochters. Ik wens hen dan ook heel veel sterkte.

We zullen hem missen!


Your head is humming and it won`t go
In case you don`t know,
The piper`s calling you to join him,


Voor Jacco - I'm sure we will meet again!