Niet dat er niet veel gebeurd is.. in tegendeel! Het is dat andere prioriteiten mijn aandacht hebben gevraagd. En er is zoveel dat mijn aandacht al heeft... er is zoveel dat ik leuk vind... er is zoveel dat mijn leven momenteel verrijkt.
Ik zou kunnen vertellen over die ene vriend, die ik na vele jaren weer heb ontmoet en dat we, zoals we in onze tienerjaren samen muziek hebben gemaakt, wederom onze stemmen bij elkaar voegden en midden in de nacht 'Somewhere between' hebben gezongen. Weliswaar nu zonder een voorhoofd met puisten, maar hij een beetje kaler en ik een 'beetje' grijzer.
Ik zou kunnen vertellen over het afscheid nemen van een bijzondere man, met wie ik weliswaar maar weinig contact meer had, na mijn scheiding, maar die altijd nog een plekje in mijn hart had. Hij is vredig ingeslapen en is, zoals hij het zo graag wilde, terug bij zijn liefste wederhelft.
Ik zou ook kunnen vertellen over de kleine meid, die haar eerste stapjes genomen heeft en vanaf die tijd geniet van de ruimte om haar heen. Haar levenslust die uit haar oogjes straalt en het moment dat ze in een zaal met mensen haar armpjes uitstrekt omdat ze bij oma wilde zijn. Het streelde mijn ego. Mijn oma-zijn werd bevestigd.
Misschien zou ik ook wel vertellen over de veranderingen in mijn leven. De onzekerheden die plots zekerheden zijn geworden. De vragen die beantwoord zijn en de acceptatie van zwakheden die misschien wel helemaal niet zo zwak zijn als dat ik altijd gedacht had.
Ik had vast wel verteld over mijn studiegenoot, die zo gek is als een deur, maar zo prettig gestoord is, dat we allebei om 08.00 uur 's ochtends over de vloer rollen van het lachen, vanwege het feit dat de 'meerderheid van stemmen in mij' mij duidelijk heeft gemaakt dat mijn sanity ook maar eens onder de microscoop gehouden behoort te worden.
Ik kan me voorstellen dat ik misschien nog wel wat had verteld over het feit dat ik sinds kort het woordje 'moeten' uit mijn vocabulaire geschrapt heb, puur vanwege het feit dat 'a complete stranger' mij uitgelegd heeft dat ik 'mag' in plaats van 'moet'. Denk daar maar eens over na.... !! Voor mij een reden te meer om langer en intenser stil te staan bij 'dankbaarheid'. Mijn hemel, wat ben ik een gezegend persoon. Ik moet helemaal niks meer..... Ik mag!
En als ik eenmaal mijn zegeningen ga tellen, dan denk ik, dat ik u verteld zou hebben over een familie R. die zoveel voor mij betekend heeft en die nu de grote oceaan zullen oversteken om in Amerika weer bij hun kinderen en kleinkinderen te kunnen zijn. Zodra ik mijn zegeningen probeer te tellen, dan tellen zij dubbel.
Zo weet ik nog wel honderd dingen waarover ik zou kunnen vertellen... maar gezien het middernachtelijk uur....
Welterusten
